เพียรตื่นอยู่ รู้ระลึก ด้วยสติ
ทำหน้าที่ ด้วยปัญญา ปรานีกัน
ไม่น่าเป็น ไม่น่าเอา รู้เท่าทัน
เช่นนั้นเอง ไม่เห็นมี ที่ตื่นใจ
อยู่สงบ เย็นสบาย เพราะไม่อยาก
ไม่หวังจาก สิ่งที่ทำ พอตามได้
จิตว่างจาก สิ่งครอบงำ ดำเนินไป
จบสุดท้าย ปล่อยว่างไว้ ให้เป็นธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น